ภาษาถิ่นจะแสดงถึงเอกลักษณ์ลักษณะความเป็นอยู่และวิถีชีวิตของผู้คน ในท้องถิ่นของแต่ละภาคของประเทศไทย  บางทีเรียกว่าภาษาท้องถิ่นและหากพื้นที่ของผู้ใช้ภาษานั้นกว้างก็จะมีภาษาถิ่นหลากหลายและมีภาถิ่นย่อยๆลงไปอีก เช่นภาษาถิ่นใต้ก็มีภาษาสงฃลา ภาษานคร ภาษาตากใบ ภาษาสุราษฎร์ เป็นต้น  ภาษาถิ่นทุกภาษาเป็นภาษาที่สำคัญในสังคมไทยเป็นภาษาที่บันทึกเรื่องราว ประสบการณ์ และวัฒนธรรมทุกแขนงของท้องถิ่น เราจึงควรรักษาภาษาถิ่นทุกถิ่นไว้ใช้ให้ถูกต้องเพื่อเป็นสมบัติมรดกของชาติต่อไป  ซึ่งภาษาถิ่นจะเป็นภาษาพูดหรือภาษาท่าทางมากกว่าภาษาเขียนภาษาถิ่นของไทยจะแบ่งตามภูมิศาสตร์หรือท้องถิ่นที่ผู้พูดภาษานั้นอาศัยอยู่ในภาคต่าง ๆ แบ่งได้เป็น 4 ถิ่นใหญ่ ๆ  คือ ภาษาถิ่นกลาง  ภาษาถิ่นเหนือ  ภาษาถิ่นอีสานและภาษาถิ่นใต้

Ngôn ngữ địa phương 4 miền của Thái Lan​

คำสวัสดี/การทักทาย

ภาคเหนือ สวัสดีเจ้า

 ภาคกลาง สวัสดี

 ภาคอีสาน ไปไส

 ภาคใต้ พรือ

Ngôn ngữ địa phương 4 miền của Thái Lan​

ยอดเยี่ยม, ดีมาก

 ภาคเหนือ ดีประล่ำประเหลือ

 ภาคกลาง ว้าย ดีจริงๆ ไอ้น้อง พ่อคุณเอ๋ย ดีแท้ๆ (สุโขทัย)

 ภาคอีสาน ปัดโธ่ ! ช่างแม่นเหลือใจกูแท้หนอ บ่เคยเห็นเลยพี่น้องเอ๊ย ช่างแม่นอ่อนช้อยหลายเด๊

 ภาคใต้ แม่เอ๊ย แม่และ ฉาดได้แรงอกกูเกินนิ

Ngôn ngữ địa phương 4 miền của Thái Lan​

อร่อย, อร่อยมาก

 ภาคเหนือ ลำแต้ แต้

 ภาคกลาง แม่เจ้าโว้ย อร่อยแท้ๆ เนอะ

 ภาคอีสาน แซ่บอีหลี

 ภาคใต้ ฉาดเข้าลึกถึงหัวใจ ไข่เฮ้ย มึงลองแล